Dema & Rarytasy Queen

 

Zbiór najciekawszych nagrań, które wyciekły do Internetu bądź zostały zaprezentowane na konwencjach fanklubu. 

UWAGA 1: Dołożyliśmy wszelkich starań, by wśród załączonych poniżej nagrań nie znalazły się fanowskie podróbki. Jeśli jednak odkryjecie, że gdzieś daliśmy się nabrać – dajcie nam znać. W przypadkach, gdy mieliśmy wątpliwości – wrzuciliśmy pliki, żebyście sami poddali je ocenie.

UWAGA 2: Z oczywistych przyczyn byliśmy zmuszeni usunąć dema/rarytasy, które ukazały się na dodatkowych płytach nowych remasterów. Tam, gdzie się dało wstawiliśmy odesłanie do YouTube’a.

WCZESNE LATA:

  • Bama Lama Bama Loo (Studio Rehearsal, 1973) – studyjne podejście do stałego wtedy elementu koncertów zespołu.
  • Polar Bear (Take 1, 1971) – utwór napisany przez Briana w czasach Smile. Wersja Queen jest bardzo podobna muzycznie i została zarejestrowana między 1971 a 1973 r. Freddie naturalnie nie nauczył się tekstu, więc jest w nim sporo improwizacji, która nie ma większego sensu (zwłaszcza druga zwrotka).
  • Polar Bear (Take 2, 1971) – podejście drugie do utworu Smile, choć pojawiają się opinie, że to po prostu dłuższa wersja powyższego nagrania. Na początku możemy posłuchać kłótnię między Brianem – który chce zagrać utwór wolniej – a Rogerem, który uważa, że grają już na tyle wolno, iż obecnie piosenka niemiłosiernie pełznie.
  • Silver Salmon (intro)
  • Silver Salmon (version 1, remastered) – utwór prawdopodobnie napisany przez Tima Staffella, trwają dysputy nad tym, z jakiego okresu pochodzi nagranie Queen. Najbardziej wiarygodną wersją wydają się sesje do Queen lub Queen II, niektórzy jednak obstawiają, iż to sesja do News of the World, pojawiła się także plotka, iż to nagranie powstało jeszcze z Barrym Mitchellem na basie. Najprawdopodobniej wszystkie załączone tutaj wersje Silver Salmon są tym samym nagraniem, ale w różnej jakości i prędkości. Niniejsza wersja jest zdecydowanie najlepsza.
  • Silver Salmon (version 2)
  • Silver Salmon (Fan Club Convention) 

QUEEN:

  • De Lane Lea Demos (1971) – wszystkie dema ukazały się na bonusowym krążku Queen z 2011 r.:
  • Keep Yourself Alive (long lost re-take, lipiec 1975) -> YouTube – nowa wersja utworu, nagrana w lipcu z 1975 r. z myślą o singlu na rynek amerykański. Zdaniem Briana jest to kompletnie nowa wersja. Kawałek ukazał się na remasterze Hollywood Records, bonusowym krążku A Night at the Opera z 2011 r. oraz singlu Stormtroopers in Stilettos.
  • Keep Yourself Alive (long lost re-take acetate version) – j.w., ale z uciętą końcówką, wersja ta ukazała się tylko jako promo acetate w USA. Stark dokonał remasteru tego kawałka.
  • Great King Rat (Fan Club Convention, version 1) – próbne podejście do Great King Rat zaprezentowane podczas jednego z oficjalnych zlotów.
  • Great King Rat (Fan Club Convention, version 2) – j.w., inna jakość nagrania.

QUEEN II:

SHEER HEART ATTACK:

A NIGHT AT THE OPERA:

A DAY AT THE RACES:

NEWS OF THE WORLD:

  • Sheer Heart Attack (demo little piece) – brzmi to jak zwolniona wersja studyjna, ale wrzucamy ;).
  • Spread Your Wings (demo little piece) – fragment z nałożoną gitarą, możliwy fake.
  • Get Down Make Love (studio jam) – ciężko stwierdzić cóż to za cudak :P. Zatem – możliwy fake.
  • Feelings – utwór Briana, podobno z 1971 r. Mówi się, że Feelings zarejestrowano w 1972 r. i powrócono do niego latem 1977 r., gdzie ewoluował w Feelings, Feelings (rzeczywiście związki obu kawałków są słyszalne). Nie ma jednak oficjalnego potwierdzenia, więc utwór umieszczamy w sekcji News of the World.
  • Feelings, Feelings (take 9) – to, co powstało z Feelings. Wersja bardzo podobna do podejścia 10, które wreszcie wydano oficjalnie w 2011 r.
  • Feelings, Feelings (take 10) -> YouTube

JAZZ:

  • Jealousy (instrumental take, Fan Club Convention) – instrumentalna wersja utworu, bez udziału Briana. Całość jest zbliżona do wersji finalnej, choć nieco dłuższa i z cięższą perkusją Rogera.
  • Let Me Entertain You (demo, Fan Club Convention) – wersja demo, niemal identyczna do wersji finalnej, jednak ze ścieżką perkusji bardziej w stylu „na żywo”, a także dłuższym zakończeniem (m.in. chóralnym śpiewem refrenu We Are the Champions).
  • Bicycle Race (instrumental mix) -> YouTube
  • Don’t Stop Me Now (long-lost guitar mix) -> YouTube

THE GAME:

FLASH GORDON:

  • The Kiss (early version, March ’80) -> YouTube
  • Football Fight (early version, no synths!) -> YouTube
  • The Hero (revisited, October ’80) -> YouTube

HOT SPACE:

  • Staying Power (demo) – wczesny miks utworu, bez saksofonu i instrumentów dętych. W związku z tym solo na saksofonie zastąpione jest solówką Briana (całkiem przyzwoitą!). Poza tym, tekstowo i muzycznie jest raczej podobnie do wersji finalnej.
  • Back Chat (demo) – muzycznie bardzo podobnie do wersji końcowej (brakuje solówki Rogera), natomiast tekst jest zupełnie inny.
  • Back Chat (demo excerpt, Fan Club Convention) – końcówka utworu z wielowarstwową, fantastyczną gitarą!
  • Action This Day (demo) – ponownie, całość jest podobna do wersji końcowej, jednak miks jest o wiele prostszy, solo na syntezatorze jest również inne i nieco dłuższe. Gdzieniegdzie pojawiają się zmiany w tekście.
  • Life Is Real (demo) – bardzo zbliżone do wersji końcowej (niewielkie zmiany w tekście, bardziej prominentny fortepian, naliczanie na początku utworu).
  • Las Palabras de Amor (demo) – muzycznie podobne do wersji albumowej, jednak zawiera zmiany w tekście, tu i ówdzie jęczy Brian.
  • Cool Cat (version 1) – wersja z Davidem Bowiem śpiewającym wokalizy oraz kilka wersów (Up town beat, never seen a real life ’til you came into my life, came into my life), prawdopodobnie to właśnie ta wersja pojawiła się na testowym tłoczeniu Hot Space. Nieco dłuższe outro niż w wersji finalnej.
  • Cool Cat (version 2) – nieco inna ścieżka perkusji (czy też raczej automatu perkusyjnego) oraz pozostałych instrumentów, inne podejście Mercury’ego (także alternatywny tekst), identyczny wkład Bowiego.
  • Feel Like (version 1) – prototyp Under Pressure, pomimo braku znajomej linii basu obecne są niektóre zagrywki gitarowe i perkusyjne występujące także w UP. Tekst jest mocno niedopracowany, raczej improwizowany. Autor nieznany (prawdopodobnie grupowa współpraca).
  • Feel Like (version 2) – najpewniej jest to dokładnie to samo, co powyżej, jednak zarejestrowane podczas zlotu fanów (w tle słychać rozmowy).
  • Dancer (demo, Fan Club Convention) – późne demo, zbliżone do oryginału, z nieco bardziej wyrazistą partią gitary.
  • Put Out the Fire (demo, Fan Club Convention) – nieco inny miks, więcej perkusji (w tym przeszkadzajki), bardziej wyeksponowana gitara. W każdym razie nadal people get shot by people – people with guns.
  • Calling All Girls (a capella) – refreny a capella wycięte z miksu Greatest Video Hits II. Zawiera śladowe ilości gitary.

THE WORKS:

A KIND OF MAGIC:

  • One Vision (early version 1 and 2, Fan Club Convention) – pierwsza część składa się z intra na klawiszach, po którym następuje ścieżka podobna do tej z ostatecznej wersji, z nieco większą ilością gitary. Druga część przypomina fragment Blurred Vision (solo na perkusji z wykrzykiwanym One Vision)
  • Who Wants to Live Forever (Highlander version) – pierwsza zwrotka w całości zaśpiewana przez Freddiego, po drugiej zwrotce na orkiestrowym tle pojawiają się dialogi z filmu „Nieśmiertelny”.
  • Who Wants to Live Forever (Louisa May demo) – instrumentalnie jest to podstawowa ścieżka w całości zaprogramowana na syntezatorze. Wokalną masakrę zapewnia nam córka Briana Louisa May – wówczas ośmioletnia, więc nie można jej winić. Za to Briana za genialny pomysł już można ;).
  • Who Wants to Live Forever (mini-disc skip demo 1) – zabawy Briana z keyboardem
  • Who Wants to Live Forever (mini-disc skip demo 2) – pełne syntezatorowe demo utworu. Pomyśleć, że z takiego koszmarku powstało arcydzieło.
  • One Year of Love (demo) – wiadomo, że istnieje demo tego utworu z 25 stycznia 1986 r. Ciężko powiedzieć, że to właśnie to demo, gdyż jest ono podejrzanie zbliżone do wersji finalnej. Zawiera raptem wstawki gitarowe, brakuje miejscami saksofonu. Możliwy fake.
  • Princes of the Universe (early master, Townhouse demo) – pierwsza część utworu pozostaje w zgodzie z wersją studyjną (zawiera więcej gitar), następnie utwór się zatrzymuje, pojawiają się dźwięki imitujące helikopter (nagranie miało pasować do tego, co dzieje się w filmie), następnie wchodzi solo (identyczne z wersją studyjną, jednak bez okrzyków Freddiego).
  • Butterfly – Brian na pianinie. Zapis wideo pojawia się w Magic Years Vol. I (Making of One Vision).
  • You Are the Only One – utwór Freddiego napisany podczas sesji do A Kind of Magic. Zawiera wyłącznie fortepian i Freddiego nucącego melodię. Możliwe, iż utwór planowano do filmu „Nieśmiertelny” (fraza You are the only one pochodzi właśnie z tego filmu).
  • New York, New York – fragment przeboju Franka Sinatry wkomponowany w ścieżkę dźwiękową filmu „Nieśmiertelny” z 1986 r. Wciąż nie wiadomo, czy powstała pełna wersja, jednak niedawno pojawiły się głosy, że Mercury’ego długo namawiano, by nagrał choćby ten fragment.
  • Battle Scene (original master) – zabawy ze ścieżką dźwiękową „Nieśmiertelnego”. Możliwy fake.
  • Queen Fan Club Convention Message 1986 – kilka słów dla fanów. Brian i Roger sporo gadają, Freddie jest bardzo oszczędny w słowach, John wyjątkowo wie co powiedzieć!
  • A Kind of Vision (demo, August 1985) -> YouTube – ciekawy miks One Vision i A Kind of Magic.
  • A Kind of Magic (Highlander version) -> YouTube – zanim Freddie zrobił z tego dyskotekowy przebój ;).

THE MIRACLE:

  • Khashoggi’s Ship (demo) – demo z listopada 1988 r., muzycznie zbliżone do wersji finalnej, jednak sporo słów to improwizacja lub mruczanda, w dodatku w wielu miejsca pojawia się kilka ścieżek wokalnych.
  • The Miracle (first take) – pierwotna wersja pierwszej zwrotki. Brakuje chórków, gdzieniegdzie gitary, z kolei w innych miejscach mamy dodatkową gitarę.
  • I Want It All (instrumental demo) – surowa wersja I Want It All, zbliżona do wersji końcowej, choć parę różnic da się z łatwością wychwycić.
  • I Want It All (vocal demo) – fragment zwrotki i partii Briana, która w znacznym stopniu jest mruczandem gitarzysty.
  • The Invisible Man (first take) – demo w wykonaniu Freddiego, całość ma nieco inną strukturę, pojawia się też kilka wersów nieobecnych w wersji końcowej.
  • Rain Must Fall (demo) – demo z listopada 1988 r., tylko perkusja i przetworzony wokal Freddiego.
  • Scandal (first guitar take) – surowa wersja utworu, z nieco bardziej wyrazistą gitarą.
  • A New Life Is Born (1st demo) – pierwotna wersja tego, co stało się intrem do Breakthru. Nie ma tu znajomego wstępu, zamiast niego pojawia się muzyka występująca przy uruchomieniu keyboardu. Typowa balladka, tylko Freddie i fortepian, mnóstwo braków w tekście  uzupełnianych tradycyjnym podśpiewywaniem.
  • A New Life Is Born (2nd demo) – zawiera znajomy z Breakthru początek, jednak to ta sama niedopracowana ballada. Prawdopodobnie A New Life Is Born nigdy nie zostało już bardziej rozwinięte.
  • Hijack My Heart (demo) – demo b-side’a The Invisible Man, ma nieco bogatsze instrumentarium od wersji końcowej (marakasy, gitary, fortepian).
  • Grand Dame – instrumentalne demo z sesji do The Miracle lub Innuendo (stylistycznie pasuje bardziej do The Miracle, więc umieszczamy tutaj) zaprezentowane w 2010 r. na włoskim zlocie fanów przez Davida Richardsa (który łaskawie nie bawił się w „property of Queen Productions).
  •  Affairs – jak wyżej, tyle, że jest trochę tekstu ;).
  • My Baby Loves Me – demo do My Baby Does Me, niemal identyczne z wersją finalną.
  • A Fiddly Jam – żywiołowy jam, który przerodził się w Hang On In There.
  • Too Much Love Will Kill You (The Miracle demo) – demo z 1988 r., brzmieniem podobne do wersji, która ukazała się na Made In Heaven, niemniej wokal Freddiego jest nieco inny.
  • Too Much Love Will Kill You (rough mix) – surowa wersja ukończonego utworu.
  • Dog With a Bone (studio version) – fantastyczna piosenka zarejestrowana 8 kwietnia 1988 r., bluesowy jam stanowiący duet Rogera i Freddiego ze wspaniałą gitarą Briana. W zmodyfikowanej wersji utwór odtworzono podczas zlotu fanów.
  • Dog With a Bone (Fan Club Convention) – wersja fanklubowa, z wiadomościami od zespołu.
  • I Guess We’re Falling Out – jedno z wielu nieukończonych dem zarejestrowanych podczas sesji The Miracle. W tym wypadku – wielka szkoda, że nieukończonych.
  • Stealin’ (12 minutes version) – 12-minutowa wersja jednego z b-side’ów. Podejrzewa się, że rejestrowana nie do końca na trzeźwo ;).
  • Fan Club Convention Message 1989 – wiadomość od zespołu, w tle The Invisible Man.
  • The Miracle Demos Medley – My Baby Loves Me/I Guess We’re Falling Out/A Fiddly Jam/A New Life Is Born/I Want It All.
  • The Invisible Man (Guide Vocal demo) -> YouTube – Roger na wokalu!

INNUENDO:

  • Headlong (vocals, bass, drums) – bardzo podstawowa wersja, zawierająca jedynie wokale Freddiego i Briana, rytm perkusyjny oraz bas. Wiele wokali Freddiego jest tak podobne do wersji ostatecznej, iż możliwe, że to te same podejścia.
  • I Can’t Live with You (alternative version) – nie bardzo wiemy co w niej alternatywnego, możliwy fake.
  • I Can’t Live with You (Roger’s vocal excerpt) – krótki fragment z wokalem Rogera.
  • Don’t Try So Hard (early take, Fan Club Convention) – wczesne podejście, zaprezentowane na zlocie fanów. Niemal identyczne z wersją końcową, jednak pod koniec niektóre wokale Freddiego zdają się być z innego podejścia, poza tym gdzieniegdzie mamy do czynienia z inną partią gitar i perkusji.
  • Ride the Wild Wind (instrumental demo) – instrumentalne demo z 1990 r. Nieco cięższe od wersji, która ukazała się na Innuendo.
  • Bijou (demo) – instrumentalne demo. Możliwy fake, gdyż wydaje się, iż po prostu wycięto partię Freddiego.
  • The Show Must Go On (backing track)
  • Freedom Train (demo excerpt) – podobno fragment dema utworu Rogera z sesji do Innuendo. Możliwy fake.
  • Delilah (demo) – podobna wersja do wersji końcowej, jednak z o wiele prostszym miksem i bez żadnych gitar. Częśc tekstu również jest niedokończona lub inna (słynna fraza You make me smile when I’m just about to die). Ponadto występuje kilka nakładek wokalnych w stylu Stealin’.
  • My Secret Fantasy – utwór prawdopodobnie autorstwa Johna, zdominowany przez syntezatory i perkusję o niemal funkowym klimacie, totalnie niepasujący do Innuendo. Tekst w zalążku.
  • Robbery – hardrockowy, zdominowany przez gitarę kawałek, najpewniej autorstwa Briana, zarejestrowany w 1990 r. Tekst ma raptem kilka linijek.
  • Self Made Man – kawałek autorstwa Briana, o czym świadczy fakt, iż większość utworu jest zaśpiewana właśnie przez niego. Piosenkę zarejestrowano w 1990 r., podczas sesji do Innuendo. Muzyka opiera się w dużej mierze na syntezatorze oraz monotonnym bicie perkusyjnym, z kolei tekstowo jest to najbardziej zaawansowane demo (naturalnie spośród niewydanych utworów).
  • Face It Alone (full studio demo) – Greg Brooks twierdzi, że pierwsze dema tego utworu powstały w tym samym tygodniu, co Khashoggi’s Ship i Rain Must Fall, a zatem latem 1988 r., jednak zespół pracował nad utworem również podczas sesji do Innuendo. Pełna wersja trwa podobno niemal 10 minut, do tej pory wyciekły jedynie wyedytowane wersje nagrania. Dlatego też pełna (dostępna) wersja studyjna trwa ok. 5 minut. Oparta jest przede wszystkim na snującej się gitarze, zawiera również improwizowany wokal Freddiego.
  • Face It Alone (Greg Brooks’ CD version) – tak naprawdę jest to zlepek dwóch fragmentów zaprezentowanych podczas zlotu fanów. Wyraźnie słychać moment, w którym ścieżka nagle zaczyna się wyciszać, by potem ponownie nabrać głośności. Tak czy inaczej – nie jest to fake.
  • Face It Alone (instrumental guitar demo) – zawiera śladowe ilości perkusji oraz wokalu (prawdopodobnie pogłos ze słuchawek). Pod koniec Brian odbiega od głównej melodii i tworzy typową gitarową popisówkę.
  • Hints of Innuendo – ta sama historia, jak przy The Works:
  • Headlong (embryo with guide vocal) -> YouTube – Brian na wokalu.
  • Ride the Wild Wind (early version with guide vocal) -> YouTube – Roger na wokalu.
  • I’m Going Totally Mad 1991 -> YouTube – ostatnia wiadomość Freddiego dla członków Oficjalnego Fanklubu Queen.

14 komentarzy

  1. Silver Salmon i Feelings na pewno pochodzą z tej samej sesji – pierwszy utwór kończy się tą samą zagrywką, która zaczyna Feelings. To musi być jedna ciągiem nagrywana próba / sesja demo.

    Odpowiedz

  2. Panie i Panowie, zespół Queen Poland dokonał przeglądu linków i obecnie wszystkie z nich powinny działać i odsyłać do właściwych treści. W razie natknięcia się na błędy, dajcie nam znać || Ladies and Gentlemen, Queen Poland team has checked all of the links, so now they should all work just fine and be attached to the proper content. If something is still wrong, please, let us know.

    QPoland

    Odpowiedz

  9. Thank you for the Queen songs.
    I’m an Queen-fan for about 35-40 years and i’m now 44.
    There are songs on your website i don’t know.
    I’m glad with it.
    I’m Dutch so my Polish is not great. So, i write in english.
    Dziękuję ( I hope its good Polish)

    Odpowiedz

    • Click on the name of the song, which is the link to mediafire 😉

      Edit//

      Oh sorry, now I see that most of links don’t work. I must reupload them.

      Edit #2 //

      Ok, now everything works 😉

      Odpowiedz

Dodaj komentarz